Immortal - Rada Krwi Nieśmiertelnej

Velire

Nie do końca wiedziałam gdzie umieścić.

Pytanie to zdaje się graniczyć z absurdem, jeśli weźmiemy pod uwagę wszelakie prawa naturalne obowiązujące w krainie. Lecz niezwykle mnie to nurtuje. Nie wiem, czy ktoś już nie zapytał o to wcześniej, bo taki dziwny układ niedawno wytworzył się w mej głowie:

Czy lykanin i wampir mogą na siebie tak silnie oddziaływać, pałać wzajemną nienawiścią, obrzydzeniem, etc. i przy tym jednocześnie wzajemnie fascynować? Chodzi mi o tak głębokie odczucia, że żaden tak naprawdę nie jest w stanie zabić drugiego.

Diriia

Hm... wydaje mi się, że nienawiść może być fascynująca. Tym bardziej dla wampirów, które jako tako przyjemności cielesnych nie odczuwają, lecz rozkładanie uczuć na części pierwsze? Poznawanie ich fundamentów, kolejnych poziomów, etapów? Co zaś dotyczy lykanina, jakoś ciężko jest mi wyobrazić sobie tę wybuchową istotę kontemplującą rzeczywisty stan swojej powłoki emocjonalnej. Razz

Obrzydzenie i fascynacja? Tutaj już mi się co nieco gryzie... jak bowiem coś, co napawa odrazą może frapować na tyle, by permanentnie przyciągać myśli?
Myślę, że wszystko to zależy od postaci i ich wieku. Zupełnie inaczej na łaka będzie patrzeć młody wampir a zupełnie inaczej stary wyjadacz. I w sumie z pijawkami sytuacja chyba ma się tak samo.
Lykanie zawsze kojarzyli mi się z berserkami (nie wiem czemu, proszę mnie nie bić - szczególnie uwaga kierowana do Vaia i Morta! Razz

), więc nie widzę problemów z ewentualną likwidacją wampirów z ich strony. Wink

Sroka

U mojej Lithki tak jest. Ma lekkiego hopla na punkcie kłaków i chce o nich wiedzieć wszycho. Jak dorwie jakiegoś to najpierw zrobi mu dokładną odpytywankę, co, jak i dlaczego, a jest szansa, ze jeśli trafi się taki, co warto go szanować to spotkanie skończy się rozejściem bez rozlewu krwi w ramach chwilowego zawieszenia broni.

Varg Ra'mothe

Dajiva, no nie gadaj głupot.. W tej sytuacji zrobiłaś z wampirów uczuciowe istotki, a z wilkołaków płytkie bestie bez emocji. Podczas gdy w pewnym stopniu jest odwrotnie. Bo lykanie są do przyjaźni bardzo skorzy - u nich braterstwo znaczy więcej niż życie, bardzo często. Miłość jest dla nich równie ważna. Wszystko zależy od wilkołaka, rzecz jasna; ale sprawa jest tutaj bardzo zbliżona do tej u ludzi.

Co więcej, podejrzewam, że wielu łaków nie ma zbytniego pojęcia o wampirach - poza opowieściami, plotkami i rasowym uprzedzeniem. Kto jednak się zainteresuje, może się tą rasą zafascynować - ze względu na jej złożoność, odmienność.

Lithka - ja wiem, że Twoja postać jest łakami zainteresowana. Ruadon czeka w napięciu (mięśni do skoku).

Diriia

Wampiry mimo wszystko, wyzute z uczuć jakoś tak... emanują mi obojętnością na dużą skalę. DUŻĄ skalę. Jeden łak w tą czy w tamtą...? A co to za różnica?
Lykanie zaś... wydają się być bardziej agresywni, gwałtowni i wybuchowi. Co zresztą cudownie, naprawdę cudownie widać było ostatnio w karczmie gdy spotkali się Mesaver i Velire. No, ale żeby te dwie rasy odgrywać to rzeczywiście trzeba mieć skilla. Temu chylę czoła wszystkim tym, którzy wiernie wpasowują się w realia gry ze swoimi postaciami, bo jak jeszcze łakiem byłabym w stanie grać, tak pijawką ni cholery. Wink

Velire

Właśnie dlatego mnie to zainteresowało, przez wzgląd na Velire i Mesa. W końcu to jednostki tak od siebie różne, każde z nich ma inną naturę, co stanowi między innymi o tym, iż są naturalnymi wrogami.

Ona go prowokuje, by porzucił maskę spokoju, on z niej kpi w tych swoich pompatycznych wywodach.

Każde z nich czuje chęć, by ukrócić drugiego o głowę (niedosłownie oczywiście), aczkolwiek zrodziła się też nieporównywalna z niczym więź.

Stąd moje pytanie, czy to od konkretnych jednostek zależy kiedy ta więź puści? Bo prawdą jest, że lykanie są gwałtownie i nieśmiertelnych by najchętniej w pełnym wymiarze usunęli, ale sprawy można załatwić polubownie.

Wyciągam ten temat na wierzch - wszak osobiście uważam, że nie każde spotkanie musi się kończyć jatką między dwoma różnymi i nienawidzącymi się rasami. A wręcz przeciwnie. Im więcej się dowiedzą na temat przeciwnika, tym większa przewaga rośnie w ich oczach.

Equinox (Dett)

Sroka

Diriia

Varg Ra'mothe

Dett - tak, znam Twoje podejście do mojej wizji wilkołaka.

Warto tutaj sprostować - użyłem zbyt mocnych i mylących słów w swej potrzebnej wypowiedzi. Nadal nie zgadzam się z wizją Dajivy - chodziło mi przede wszystkim o to, że wilkołak nie jest berserkiem niezdolnym do wyższej emocji, na wzór orka z Warhammera.

Rozwinę moją myśl - lykanie mają uczucia jak człowiek. I agresję jak wilk.
Mówiłem o przyjaźni - rodzina gra bardzo ważną rolę. Rodzina, sfora, nawet ściślej związana grupa przyjaciół u wilkołaków - zawsze będą znaczyły bardzo dużo, jako więzi trudno rozrywalne, trwałe i istotne. I tutaj odwołuję się do wspomnianej wcześniej przyjaźni czy braterstwa, także miłości do rodziny. Nie ma to jednak żadnego wpływu na to, że rodzina może mieć z inną rodziną odwieczne zatargi, i przy każdej możliwej okazji organizować awantury. Nie ma to wpływu na to, że sfory będą między sobą walczyć. Ja mówią o przyjaźni grupowej, nie ogólnorasowej.

Dalej - miłość. Jasnym jest, że lykanie jak ludzie, do miłości bywają skorzy. Najczęściej wiążą się z innym wilkołakiem na długie lata - w założeniach, przynajmniej, Bo większość poprzez wybuchową naturę nawiązuje nadmiar kłótni, sprzeczek i awantur.. Co nie ma zbyt dobrego wpływu na trwałość związku.
Ale na pewno znajdą się też lovelasy, które łażąc po Ater czy Koren pozachwycają się nad urodą i kruchością ludzi.. Albo, co gorsza, nad odmiennością wampirów.

Co się zaś tyczy mojej postaci - nie miałeś przyjemności jej jeszcze poznać, w profilu ani dziejach jej jeszcze nie zarysowałem wyraźnie. Ale możesz być pewien jednego - jest całkowicie przeciwna mojej wizji pokojowego społeczeństwa lykanów. Wink

Zobaczysz w dziejach, jak skończę szamanizm. A choć poszedłem jak burza, to jednak trochę tego jest.

Tyle.

Diriia

Ale ja nie powiedziałam, że lykanie nie są zdolni do przejawiania uczuć wyższych. W żadnym wypadku nie. Tutaj się zgodzę z Tobą, moja wizja zakłada jak najbardziej pewne podobieństwo do ludzi w tej materii. Wampiry natomiast rozkładają te emocje na czynniki pierwsze. I w sumie tylko i wyłącznie o to mi chodziło. Nie mam zamiaru robić z lykan wyzutych z emocji bestii. Wink

Gotharoth (Mesaver)

Ja na razie skomentuje wątek z przymrużeniem oka, później się do niego odniosę w odpowiedni sposób. (Wybaczyć spam)

Relacja Mesaver - Velire:

^^

Siwa wybacz, że podkradłem!