Immortal - Rada Krwi Nieśmiertelnej

Mael

Nie będę się kłócił, bo jesteśmy teraz na poziomie, który wymaga przerzucania się cytatami z podręczników - całkiem interesujące zajęcie, ale czasochłonne i po prawdzie strasznie nerdowskie, zbyt mocno zresztą pachnące off-topem. Dość powiedzieć, że całość naszej dyskusji w dużej mierze wynika z relacji między OWoDem i nWoDem - a właściwie jej brakiem. Dalej obstaję przy swoim weterańskim stopniu w The Forsaken - mimo, że wyszedł w 2008, to trochę się grało Very Happy

I dalej twierdzę, że wzorowanie na WoDzie jest bardzo mocne - nie tyle może nawet na poziomie literalnym, co już na poziomie pewnego myślenia o rasie, o jej naturze, mistyce. Tyle.

Pozdrawiam serdecznie.

Miyumi

Jakby mistyka lykanów była mistyką WoDa, to tu by kamień na kamieniu nie został. Fabularnie.

Equinox (Dett)

Nie interesują mnie inne systemy. Interesuje mnie nasz własny.
Dobrze też wiedzieć Maelu, że kanon i nawet nazewnictwo jest skądś zaczerpnięte. Jako, ktoś nie zainteresowany wcześniej specjalnie lykanami uważałem projekt Varga za zupełnie autorskie dzieło.

Czekam na odpowiedź osób odpowiedzialnych za rasę.

Miyumi

A mnie tu ściągnęła znajoma kusząc tym, ze Lykanie są jak Garou z WoDa. Razz

Varg Ra'mothe

Swego czasu wystarczyło mi, gdy Khard zaczął do mnie mówić o jakowychś "garou", bym zaczął pytać go, o co chodzi. Gdy zaś czytam powyższą Waszą wymianę zdań, zaczynam się szczerze przerażać.
W czym zaś rzecz? W tym, że i ja byłem święcie przekonany, jakoby mój kanon był w pełni autorski. Nie znałem - nadal z resztą nie znam - Wilkołaka: Apokalipsy, tak jak i żadnego podręcznika ze Świata Mroku. Spisując kanon poszukiwałem po sieci informacji o wilkołakach; tych znalazłem stosunkowo niewiele, bo jedynie o formach tychże. Nazwy jak się później okazało były zaczerpnięte ze świata mroku, dalej zaś z łaciny; i to jest jedyny bezpośredni wpływ tegoż uniwersum na stworzony przeze mnie kanon.
Kultura, obrzędy, historia, hierarchia społeczna, podział na kasty, watahy - wszystko to ukształtowało się w moim umyśle od podstaw, często jedno wynikało z drugiego. Wszelkie podobieństwa do Świata Mroku czy Underworlda wynikają najpewniej z faktu, że wizja wilkołaka w dzisiejszych czasach jest raczej jednorodna.
Najlepszym na to przykładem niech będzie pytanie, które zrodziło się w moim umyśle parę tygodni temu, a przede wszystkim odpowiedź, jaką na nie udzieliłem. Zastanawiałem się bowiem, jak porozumiewać się z innymi lykanami w formie crinos. Odpowiedź była jasna; język dostosowany do możliwości biologicznych ich aparatu głosowego. Narodził się więc koncept Wilczej Mowy, który powoli rozwijany jest po dziś dzień, by niedługo trafić na forum - zbudowanej na najpierwotniejszych runach, z których wynikały kolejne, oraz kolejne. Mowa taka ewoluowała na przestrzeni lat, by ukształtować się w stosunkowo bezładny gramatycznie, melodyjny, aczkolwiek twardy w brzmieniu język. Myślicie, że tworząc coś takiego słyszałem kiedykolwiek termin "Pierwsza Mowa"?
___________________________

Dalej; stanowczo nie widzę powodu, dla którego miałaby zostać usunięta forma lupus. Za to widzę kilka, dla których usunięta być nie powinna.
- Postać wilka umożliwia poznanie najpierwotniejszych instynktów, z pewnym ograniczeniem zachowawczym; bo kontrolować tą formę w pełni jest stosunkowo ciężko. Połączenie z naturą, zwierzęcość, dzikość.
- Po odebraniu możliwości przemiany w wilka upada geneza terminu "Khalir", oznaczającego ogólną równowagę i harmonię. Sama geneza zaś odnosi się do run "kha" oraz "lir", oznaczających kolejno pierwiastek wilczy i ludzki. Przemiana lykanina ma dość duże znaczenie duchowe, gdzie przeplatają się owe dwie mistyczne składowe wilczej istoty; tak fizycznie, jak mentalnie. Forma człowieka jest przewagą Lir, wilka - Kha, zaś wilkołaka - odzwierciedleniem owej pierwotnej harmonii, czymś naturalnie pięknym i niezwykłym.
- Wilk pojawi się w mitologii lykanów, gdy takowa powstanie (bo na razie to luźny projekt). Pojawi się jako legenda o jednym z najstarszych żyjących lykanów, który zdziczał, oszalał; po dziś dzień zaś wędruje w wilczej formie po świecie. To jest raczek fabularny smaczek, których najpewniej z czasem będzie więcej.. A coś takiego jest znaczącym urozmaiceniem uniwersum, często też staje się podstawą do barwnych sesji.
___________________________

No i sprawa ostatnia, wątpliwości co do formy samej rasy.
Po przeczytaniu Twej wypowiedzi wyjaśnia się wiele moich dawnych wątpliwości, dzięki czemu w pewnym stopniu klaruje się moja wizja lykana. Ten zaś niech pozostanie rasą odrębną i odmienną, nie mającą korzeni ani w wilku, ani w człowieku. Nieraz poruszona została kwestia narodzin; tutaj warto ją sprecyzować. Lykanin rodzi się z matki w formie ludzkiej, i tylko ludzkiej. Jej przemiana po trzecim miesiącu ciąży jest ryzykiem utracenia płodu, po piątym - niemal pewnością. Tak zostało to przeze mnie wykreowane, niezależnie zaś od wizji z Underworlda czy WoD'a wolałbym, by tak też pozostało. Głównie ze względu na to, że tak przedstawiałem sytuację na forum, w kilku miejscach; i taki koncept zapewne utrwalił się w umysłach wielu graczy.
Co za tym idzie - problematyka zdziczałego lykanina. Wobec powyższych faktów musi pozostać w takiej formie, w jakiej była. Czyli: wilkołak dziki to taki, który nazbyt długo pozostając w formie crinos ma problemy z powrotem do ludzkiej. Konkrety: po dziesięciu dniach w tej (lub wilczej) formie pojawiają się problemy z powrotną przemianą. Możliwa jest jedynie z udziałem szamana (trans, hipnoza). Jeśli w formie crinos spędzi się czas od jednej pełni do drugiej, praktycznie niemożliwym jest powrót do formy ludzkiej; zapewne nawet połączone siły wielu augurów miałyby problem z osiągnięciem czegoś takiego.
Najwięcej zdziczałych lykanów żyje obecnie na ziemiach niczyich, niewielką ich grupę znaleźć można także w Na'maarze.
___________________________

Mam nadzieję, że teraz lukę w koncepcie rasy załatałem; w razie dalszych wątpliwości temat najpewniej pozostanie otwarty.

Pozdrawiam, Varg.

Miyumi

Nie bój się wszarzy Varg Wink

Może kiedyś jak będę miała czas (totemizm, magisterka i inne ważne w życiu rzeczy) poprowadzę na forum sesję w kanonie Werewolf: Dark Ages. Jeśli ktoś będzie chciał i miał ochotę sobie na chwilę odskoczyć w inną formę walki wilkołaków i wampirów (w tym wypadku Garou i Kainitów).

Wilkołak: Apokalipsa, a po nim Forsaken, są bardzo specyficznymi dziełami RPG. Autorzy zebrali wiele mitów nt. wilkołaków, oraz zmiennokształtnych w innych kulturach (nawet bardzo odległych takich jak afryka i ocenia), zebrali wiele wierzeń indiańskich na temat duchów zwierząt, wcielania się w nie i opanowywania, a na koniec zebrali wiele dzieł popkultury traktujących o wilkołakach. I zmontowali z tego jeden system. W ten sposób szukając elementów legend, wierzeń, czy kultury współczesnej, niemal zawsze trafimy na coś co zostało wykorzystane w Apokalipsie (przez prawdziwych miłośników nazywanej Apopleksją Razz

).

Ponieważ Immortal w samych swoich założeniach ma opieranie się na dziele popkultury, nikt chyba nie będzie wieszał na żadnym z autorów psów za wykorzystywanie tychże już gotowych pomysłów i schematów.

W dzisiejszej epoce oczywiście bardzo trudno jest pozostać oryginalnym. Niemal wszystko zostało już powiedziane, tyle razy ile ust i natchnień, jak śpiewał poeta. Ale nadal można ta oryginalność zachować, i wyjść z tego z twarzą, jeśli się uznaje, ze owszem coś takiego już gdzieś istnienie.